Israeli Soldiers Do Not Shoot At Children

huwaranorth28.jpg

Te gast: een Israelische vrouw, Aya Kaniuk, van de Machsom Watch, een organisatie van vrouwen die observeren bij de controleposten: Israeli Soldiers Do Not Shoot At Children. Ik schreef al eerder over Machsom Watch, hier.

23 April 2008
Translated by Tal Haran.

Israeli soldiers do not shoot children, said the manageress of a shop where I worked. But I have seen this, I told her. And once they murdered a child right in front of my very eyes, shot him with a live bullet to the neck.
No, she said, don’t say murder. And she did not agree and she could not accept this, for she knows. For her sons have served in the army, and her spouse. For Israelis do not shoot children.
But they did shoot. Omar Matar, fourteen-years old, from Qalandiya refugee camp. I was standing right there and saw the soldiers chase the children as these were running away, and they sniped away at them like hunters’ prey. And I saw how he fell, bleeding.
Lees verder

Gaza op de kaart

gaza2007large.jpg

De meest recente kaart van Gaza. De grootste openluchtgevangenis ter wereld. De kaart is gemaakt nadat de nederzettingen waren ontmanteld. De correcties die nu zog zouden moeten worden aangegeven: de future seaport is inmiddels de voormalige future seaport, eens gefinancierd door Nederland, want er is niets meer van over. Het vliegveld in het zuiden bij Rafah is ook verwoest. En het roze stukje in het noorden,bij Erez, de industriele zone waar Palestijnen onder het minimumloon spijkerbroeken in elkaar mochten zetten voor Israelische bedrijven ligt ook in de puin.
Lees verder

De propagandaoorlog (3)

080421-camera-wikipedia2.jpg

De oorlog tegen de Palestijnen wordt niet alleen met militaire middelen uitgevochten, maar ook met propaganda. Dit is wat de Israelische propagandamachine wil dat we geloven, dat het Israel, het eeuwige slachtoffer, is dat zich moet verdedigen tegen de aanvallan van buitenaf, van de Palestijnen, van de Arabieren. Ik hoorde dat dinsdag minister Verhagen ook weer eens zeggen, die die propaganda heelhuids en zonder kauwen slikt: Israel vecht al zestig jaar voor zijn bestaan en moet zich toch kunnen verdedigen. Uiteraard heeft Verhagen het dan niet over de andere kant: dat er nog een volk leeft dat zijn land al grotendeels kwijt is, en letterlijk moet vechten om zijn naakte bestaan: de Palestijnen. De twee grote punten van het Israëlische verhaal is het omdraaien van de verhouding slachtoffer-dader, en de ontkenning van de kern van de zaak: dat de staat Israël is gesticht ten koste van de er wonende bevolking, die grotendeels zijn verdreven en tot vluchtelingen gemaakt. De nakba, de andere kant van het prachtige ‘onafhankelijkheidsfeest’ van Israël dat volgende maand gevierd wordt.
Lees verder

Niet iedereen kan stenen gooien

niet-iedereen-can-stenen.jpg

Israel viert 60 jaar ‘onafhankelijkheid’, en wie geen reden vindt om dat te vieren, denkt nu aan zestig jaar onderdrukking, verdrijving en bezetting. Ik ken Arjan al Fassed uiteraard, want je komt elkaar, als je opkomt voor de rechten van Palestijnen, vanzelf tegen. In Nederland geboren, zoon van een Palestijnse vader die niet meer terug kon, is hij zelf op zoek gegaan naar zijn Palestijnse achtergrond. Hij is een van de mensen achter Electronic Intifada, mijn belangrijkste bron van gedegen informatie. Nu heeft hij een boek geschreven en dat komt vandaag uit. Mabroek, Arjan!
Lees verder

Geen vrede zonder Hamas

Onlangs verscheen er een interessant artikel in de Washington Post. Bij mijn weten is het nog niet eerder gebeurd dat een belangrijke leider van Hamas in een Amerikaanse krant gehoord werd. Ik heb het artikel vertaald. Het is van Mahmoud al-Zahar. Hij is chirurg en een van de stichters van Hamas. Nu is hij minister voor Buitenlandse Zaken in de regering van Ismail Haniya. Drie maanden geleden werd zijn tweede zoon gedood bij een Israelische aanval.
Lees verder

Shooting back

20070811_settler_attack_in_a_tuba.jpg
(Aanvallende kolonisten, beeld B’Tselem)

Dat er nu aangedrongen wordt op een onderzoek naar de dood van de journalist van Reuters is vooral omdat er beelden bestaan, door hemzelf gemaakt voordat hij stierf, van de tank die anderhalve kilometer verder op de auto schoot. Het is de negende journalist die sneuvelde in de Palestijnse gebieden. En in meerdere gevallen duidelijk niet per ongeluk. Deze journalist was vanuit de verte al duidelijk herkenbaar, met koeienletters staat TV op de auto. Hij was bovendien niet eens in de buurt van gevechten. Twee kinderen die nieuwsgierig bij de auto hingen lieten ook het leven.
Lees verder