Een paar dagen geleden waren het er weer zeven doden op één dag in Gaza. Op 11 april om vier uur ’s nachts drong een speciale eenheid van het Israelische leger Gaza binnen en viel binnen in het Bureije vluchtelingenkamp. Ze drongen huizen binnen, en namen positie in op de daken. Ze werden ondersteund door tanks, gepantserde voertuigen en helicopters vanuit de lucht. Bulldozers vernietigden een nabije olijfbomenplantage. Er werd lukraak in het rond geschoten. Een jongen van 13, Riyad Sherif al-Owais (foto) werd doodgeschoten, vijf andere kinderen verwond. ’s Middags, om een uur of twee werd een granaat afgeschoten op een groep tieners die stonden te kijken naar de invasie. Vier jongens van 18 en 19 werden gedood, een jongen van 15 ernstig gewond, en overleed later in het Shifa ziekenhuis.
Lees verder →

Het hoort bij de vaste programmapunten van de Israël apologeten om te verkondigen dat de Palestijnen hun kinderen indoctrineren om joden te haten. Voor wie een beetje thuis is in de paradigmastrijd (hier) is de bedoeling duidelijk: alles om de aandacht af te leiden van wat Israël de Palestijnen aandoet, en om de rollen om te draaien: de Palestijnen zijn de daders, de Israëli’s verdedigen zich alleen maar. Het is niet de bezetting, de schendingen van mensenrechten, de mensonwaardige situatie waarin de Palestijnen in Gaza en op de Westoever leven die maakt ze in verzet komen, nee, het is dat ze als kind al geïndoctrineerd zijn om joden, en dus Israël te haten.
Lees verder →

Pas was Ronnie Kasrils hier nog ’te gast’, (hier) Zuid-Afrikaan, jood, blanke, verzetsstrijder tegen de apartheid, nu minister in de Zuid-Afrikaanse regering. Niet voor niets dat de Zuid-Afrikanen die tegen de apartheid vochten vinden dat ze iets te zeggen hebben over Palestina en Israel. De herkenning eerst: nee, in Israel zul je geen bordjes vinden met ‘alleen voor blanken’ cq ‘alleen voor joden’, maar dat is wel de realiteit.
Lees verder →

Yeshayahu Leibowitz, die in 1994 in Israel stierf toen hij 91 was, werd vereerd en verguisd. Landverrader, nestbevuiler, profeet, radicaal linkse orthodoxe jood werd hij genoemd. Hij had in ieder geval geen blad voor de mond, en keerde zich heftig tegen wat hij als verloedering van het judaisme zag, als wezensvreemd aan het jodendom: militarisme, nationalisme, geweld. In 1993 kwam een boek uit, Het geweten van Israel, waarin de weerslag van een reeks lezingen die Leibowitz organiseerde, voorzien van zijn eigen commentaar. De vraag: zijn de joden nog een volk? Antwoord: dat weet ik niet en dat zal de geschiedenis leren. Hieronder een samenvatting van wat hij zegt.
Deze bijlage hoort bij het Dossier Palestina-Israel, hier.
Lees verder →

Ik was gevraagd om in Asse, in het Smiske, als gast op te treden in het Palestinia weekeinde. Naar model van de ‘zomergasten’ op de tv, met filmfragmenten, en een interview daaromheen. Eline Demey had het georganiseerd, met de Oxfam-Wereldwinkels, en met steun van de Provincie Vlaams-Brabant – en er was voor gekozen om het nu eens in de provincie te doen en niet in een van de grote steden. Dus Asse. Zo kom ik nog eens ergens.
Lees verder →