De twee kunstenaars in de dop in de families Abu Zaid en Al Ghussein, dat zijn Waseem en Nour. Nour maakte een portret van mij met sigaret en banaan. En Waseem maakte een tekening: Gaza is a big jail.
Lees verder →

Khaled heeft voor mijn laatste dag weer feesteten georganiseerd, Fatma uitgenodigd die twee van haar dochters mee heeft genomen, Nour en Wala’a. Nour en Wassim die door de families “Picasso en Michelangelo” worden genoemd maken tekeningen, Nour maakt er een van mij, dan moet ik wel stilzitten en niet zo met mijn handen praten. Fatma zit ondertussen aan haar mobieltje benzine te regelen. Er is weer een vracht benzine de Gazastrook ingekomen, maar dat gaat naar Hamas en eerst naar de ambulances die ik de volgende dag dan ook weer kan horen loeien als er doden en gewonden worden afgevoerd. Maar voor het NCCR is nog geen benzine over, hoe Fatma ook pleit. Ze hebben nog een kleine voorraad.
Lees verder →

Een vreemde vredige ochtend op het kantoor. Bijna alsof er niets aan de hand is, behalve wat gedonder in de verte en de elekriticteit die om de haverklap uitvalt, maar dat doet ie wel vaker. Fatma heeft haar jongste dochter Nour meegenomen want de kinderen gaan vandaag niet naar school. Voor Nour is Khaled een lieve oom, ze komen graag na school bij hem langs, oom Khaled een kusje geven, en kijken of hun moeder er nog is.
Lees verder →

Vannacht om half twee een daverende klap. Het schijnt dat het hoofdkwartier van Haniye is platgebombardeerd. Elke dag rijden we daar van de flat naar het kantoor langs. Uiteraard was Haniye zelf daar niet. Maar wie er wel geraakt zijn weten we nog niet.
Haaretz zegt 63 doden.
Lees verder →

Vijf en veertig doden.
De ziekenhuizen vol gewonden, een aantal van hen nog kritiek.
Lees verder →

Update 13.00
Achtentwintig. En er wordt gezegd dat er drie Israelische soldaten zijn gedood bij de invasie in Jabalya. Dat staat nog niet in Haaretz. Volgens Khaled is dit het plan: een aantal stroken bij de grens herbezetten, alle regeringsgebouwen vernietigen, de leiding van Hamas liquideren. Behalve dat het laatste ze niet gaat lukken. En de raketten blijven volgen. En bij het sturen van grondtroepen ook Israelische soldaten sneuvelen want het verzet bestaat niet meer uit jongens die stenen gooien maar uit mannen die wapens hebben en hebben leren schieten.

Update, 12.30 hier.
Zevenentwintig doden vanochtend. De zoon van dr. Said, die ik hier al eens heb ontmoet. Jongen van zestien, briljant, deed het goed op school, beloofde wat te worden. Dood. Zijn vader zit huilend thuis, hij kan niet naar het ziekenhuis, waar zijn dode zoon ligt want het leger omsingelt zijn huis.
Op het NCCR werken we door, zij het dat iedereen er bedrukt bij loopt.

Trees belt uit Sakhnin. Wat moeten we doen? Waarom snappen ze er in Nederland zo weinig van? Waarom is dit niet eens nieuws?

10.00
Veertien doden vanochtend. Tanks in de Gazastrook. Op weg naar het kantoor moesten we omrijden, straten afgezet, er werd net een rouwtent ingericht bij het ministerie van binnenlandse zaken. Jongetjes op straat speelden intifadaatje: kartonnen dozen op straat zetten als barrikade, tussen de rijdende auto’s doorrennen, met een plastic machinegeweer zwaaien.
Dit is het bericht van gisteren:
Lees verder →

Ik ben er weer goed doorheengekomen en in Gaza. Blij om mijn mensen weer in de armen te sluiten, maar leuk is het hier niet. Net door Erez heen hoorde ik een paar doffe dreunen, zag twee flinke zwarte rookpluimen, vuur. Er werden net weer twee auto’s – in Beit Hanoun – uit de lucht gebombardeerd. De taxi die me ophaalde deed de radio aan. Twee shahid, twee martelaars. Dat maakt de oogst van vandaag en gisteren 27 doden.
Lees verder →