Een huisbezoek, vorige keer. Ik kwam er niet meer aan toe om er een bericht over te maken. Een jonge man, meer jongen nog dan man. Donkere huid, Afrikaanse invloed, petje op. Israelisch schot in de rug. Dunne slappe benen. Incontinent, dus met een luier om. Het team kwam er vooral om zijn doorligwonden te verzorgen. Diep. Er kon een vinger in. Daar voelde hij vanwege zijn verlamming niets van. Het zou wel goed komen, de wond was schoon. Zijn moeder en zijn broer zorgden goed voor hem. Het team werkt graag met deze familie samen.
Lees verder →

Erez, mij zo welbekend. Af en toe als ik er doorheen ga ontmoet ik op weg door het Kafkaiaanse labyrinth van metalen deuren en draaihekken en stemmen die uit de muur komen een of twee van de heel weinige patienten die nog toestemming krijgen om in Israel een medische behandeling te krijgen. Vroeger waren dat er al weinig, nu Israel Gaza tot ‘vijandig gebied’ heeft verklaard nog één op de tien.
Lees verder →

Gewoon Gaza. Mensen op straat met plastic tasjes, terug van de markt. Veel mannen die in het waterige winterzonnetje op straat zitten, niks te doen. Er is geen werk. Er is ook geen geld meer voor sigaretten. De school gaat uit, twee of drie keer per dag. Opeens zijn de straten vol met kinderen met rugzakjes. Meiden van de middelbare school lopen te giechelen in hun lange blauwe spijkerjurken. Overal hangt wasgoed. En er zijn meer ezeltjes op de weg dan auto’s.
Lees verder →