Het is de tweede dag. Gisteren kwam ik net op tijd aan om samen sabbath te maken, ik mocht een van de kaarsen aansteken. Voordat we vanochtend met het programma beginnen neemt een van de vrouwen het woord, Irit. Ik weet niet waarom ik hier ben, zegt ze. Ik zou op een bijeenkomst moeten zijn van vrijwilligers. Ik kijk om me heen en ik zie dat de mensen van Tel Aviv er niet zijn. Als het voor al die mensen niet urgent is, wat doe ik hier dan terwijl ik werk te doen heb.
Lees verder
Uitnodiging:
Mooie film, een documentaire, gezien in Den Haag, van Movies that Matter: Shout! De film volgt twee jongens die leven in door Israël bezet gebied, de Golan. Ze gaan studeren in Damascus, en dan is de vraag of ze weer terug willen. De een kiest ervoor om terug te gaan naar zijn leven onder bezetting, om wel bij zijn familie te zijn, de ander wil niet meer: ‘je kunt hier niets anders doen dan bier drinken’, en kiest voor afstand: het betekent dat hij zijn familie bijna nooit zal zien. (Meer over de film: hier)
Lees verder
(Wilfried Verhaert)
Ik was op bezoek in Kalmthout, in België, om een lezing te geven over Palestina.
Kalmthout, de geboorteplaats van Suske en Wiske, waar ik vroeger verzot op was, en waar ik te gast was in het voormalige volkshuis van de arbeidersbeweging, dat nu vernieuwd is, en het O*KA centrum heet. Wilfried Verhaert was de gastheer die me welkom heette en met zijn echtgenote Christina maakte dat ik me welkom voelde.
Lees verder
De vrouw hierboven, die ik een paar maanden geleden fotografeerde in Gaza, verloor tijdens de aanval op Gaza zeven familieleden op één dag.
Voor nieuwe bezoekers op dit weblog, en mensen die zich interesseren voor het werk van Stichting Kifaia en voor Gaza, hier de links naar een aantal verhalen en fotoreportages die al op dit weblog hebben gestaan. Het is altijd mogelijk, hieronder bij plaats een reactie, om vragen te stellen.
Lees verder
(Vrouwen proberen graan te oogsten in de bufferzone. Niet mijn foto)
Wij zien ze altijd meteen als we Erez door zijn, de grens met Gaza. In het kale en verwoeste niemandsland tegen de grens aan zijn jonge mannen bezig om de betonnen resten van het platgebombardeerde industrieterrein kapot te slaan en als klein puin mee te nemen. Het is voor veel jongens de enige mogelijke bron van inkomsten, omdat er veel te weinig werk is.
Lees verder
Tip van Jaap Hamburger (dank!): twee interessante websites die laten zien dat er nog meer ‘andere joodse geluiden’ zijn.
Lees verder
(Amira Hass, een paar jaar geleden)
Wil je echt de alleenheerschappij van Hamas doorbreken? Open dan de grenzen van Gaza, schrijft Amira Hass. Hier. Laat de mensen weer normaal in en uit kunnen gaan, en niet alleen de kersen, scheerapparaten en een paar vrome moslims die het lukt om door de bureaucratische barrière met Egypte te komen. Doe de grenspost Erez open, en neem waar hoe de Gazanen verlangen naar een normaal leven.
Lees verder
Gaat er een Nederlandse boot naar Gaza? Het verhaal van Greta Berlin, een van de voorvrouwen die begon met het sturen van boten om de belegering van Gaza te doorbreken moet ik nog schrijven.
Lees verder
(Sonja Zimmerman)
Sonja Zimmerman had de activisten uitgenodigd voor de ‘event’ die door Ingrid Rollema was georganiseerd in haar immense atelier in Den Haag: een indrukwekkende installatie naar aanleiding van de aanval op Gaza, die door de Israëli’s ‘Operatie Gegoten Lood’ werd genoemd (naar een traditioneel uit lood gegoten kindertolletje, Israël is erg goed in het bedenken van leuke namen voor aangerichte bloedbaden, zoals Operatie Lenteregen of Herfstwolken) Het was een bijzondere groep mensen waarmee ik in hotel Park zat, zo uiteenlopend van achtergrond, en wat konden we het goed met elkaar vinden.
Lees verder