Kristallnachtherdenking 2011 (1)


(Marjan Sax)

Gisteravond Kristallnachtherdenking bij het mooie kleine monument voor het joods verzet bij het Stadhuis. Ik kom er nog op terug, maar eerst de speech die Marjan Sax hield.
Ik ken Marjan al heel lang, vrouwenbeweging, praatgroepen, Bloemenhovekliniekbezetting, en het doet mij plezier haar samen met andere vrouwen van toen nu actief te zien in het werk voor vluchtelingen. Net als ik is ze er na de hoogtijdagen van de vrouwenbeweging niet bij gaan zitten. In die tijd hadden we het er eigenlijk nooit over wat het voor haar betekende om kind van joodse Duitse vluchtelingen te zijn, zoals ik het er niet over had wat het was om kind te zijn van een familie die tijdens de bezetting joodse kinderen in veiligheid bracht. Maar alsof het er nu tijd voor is, juist omdat we in tijden leven waarin we opnieuw waakzaam moeten zijn, komen die verhalen weer naar boven. Nu er opnieuw vluchtelingen worden geweigerd, en opnieuw mensen nodig zijn die het daar niet bij laten. Marjan Sax was een van de spreeksters gisteren. De rest komt nog: dit was haar verhaal:
Lees verder

Mauro moet blijven (2)

Van dat CDA congres, wat ik er althans van begrepen heb, werd ik ook al niet vrolijker. Een onduidelijke motie uit Drenthe, die door iedereen naar believen op eigen wijze werd geïnterpreteerd, zou betekenen dat in de toekomst dit soort uitzettingen van minderjarigen niet meer voor mogen komen, omdat ze niet zouden stroken met de CDA-uitgangspunten. Nou mooi, maar in dat geval strookt de uitzetting van Mauro ook niet met de CDA-uitgangspunten, maar daar ging de motie niet over. Het was een poging om tijd te kopen, en om het overgrote deel van de partij (en van Nederland) dat Mauro er niet uit wil gooien een beetje tevreden te stellen.
Lees verder

Bedrijfsongelukken in de uitzettingsindustrie


(Herdenking Kambiz Rostayi)

De uitgeprocedeerde asielzoeker Kambiz Roustayi stak zichzelf in brand – uit wanhoop dat hij terug zou moeten naar Iran – en stierf. We herdachten hem, hier.

En nu blijkt uit vertrouwelijke informatie van het ministerie dat Roustayi helemaal niet uitgezet kon worden, want de Iraanse ambassade werkt niet mee aan het verstrekken van reisdocumenten bij gedwongen terugkeer. Maar niemand heeft dat aan Roustayi verteld, en dat was geen foutje. Het ministerie wil niet dat de mensen weten naar welke landen ze wel en naar welke landen ze niet uitgezet kunnen worden, want dat maakt hun werk om mensen te motiveren om maar te vertrekken moeilijker.
Lees verder

Teruggestuurd naar Irak

Het lijkt er in Nederland soms alleen om te gaan hoeveel van de uitgeprocedeerde asielzoekers we het land uit kunnen zetten. En niet wat er met hen gebeurt als ze weg zijn. De VARA maakte een reportage hoe het de familie Karim uit Dronten verging, toen ze na acht jaar in Nederland door minister Leers naar Irak werd teruggestuurd – want volgens hem is het daar veilig genoeg.
Lees verder

De vreemdeling in Nederland. Vervolg

Eerste deel van dit verslag over de bijeenkomst in De Nieuwe Liefde, hier.
(Er zitten nog wat slordigheidjes in, ik moet naar Den Haag)

Volgende onderwerp. We hebben het er al eerder over gehad, omdat het een van de meest onverteerbare elementen is van ons huidige asielbeleid: om mensen die uitgeprocedeerd zijn, uitgezet zouden moeten worden, wat vaak niet lukt, mensen die hier ‘illegaal’ zijn op te sluiten. Om ons er even aan te herinneren waar het over gaat: een kwart van onze gevangenispopulatie bestaat uit asielzoekers en mensen zonder documentatie waarvan het overgrote deel geen strafbaar feit heeft gepleegd.
Lees verder