Alsof het zo gepland was kon ik daags na de dag-na-de-verkiezingenkater, en een erge aanval van ‘in wat voor een land zijn we toch terecht gekomen’, naar een mooie bijeenkomst als tegenwicht: Dakira (Arabisch voor geheugen of herinnering): over veertig jaar geschiedenis van Marokkanen in Nederland.
Lees verder
(Frank Bovenkerk)
Voorpaginanieuws van de Volkskrant vanochtend: “Marokkaan scoort hoog in misdaad Rotterdam”. Okee, koppen zijn altijd kort door de bocht, en het zou een beetje te lang zijn geworden als daar naar waarheid had gestaan: Marokkaans-Nederlandse jonge mannen scoren hoog in criminaliteit. Want de vrouwen doen niet mee, en oudere mannen ook niet, en het zijn geen Marokkanen maar Nederlanders van Marokkaanse afkomst. En als ik het goed begrijp gaat het over ‘in aanraking zijn geweest met de politie vanwege de verdenking van een delict’, dus dan moeten we er ook nog rekening mee houden dat de jonge mannen in de bewuste doelgroep vaker het risico lopen aangehouden te worden op grond van hun uiterlijk. Toch: laten we vooral niet ontkennen dat er sprake is van een flink probleem.
Lees verder
Daan Beekers maakte me er met enige (gepaste) trots op attent: een nieuwe website, van de antropologen van de Vrije Universiteit. Erg goed, want we kunnen die antropologische visie goed gebruiken. Hier.
Lees verder
Hoe met Wilders om te gaan, of niet met hem maar met zijn aanzienlijke achterban, is een vraag die ons nog wel enige tijd bezig zal houden. “Ons”, in dit geval, zijn alle mensen die het met zorg aanzien hoeveel Nederlanders in de ban zijn geraakt van wantrouwen tegen alle moslims. Mohammed Benzakour vindt dat we Wilders maar de ruimte moeten geven, dan valt hij vanzelf wel door de mand.
Lees verder
Het kan niet missen: een artikel zoals dat van Marcouch en Yahia levert in de Volkskrant meteen een formidabele stroom aan reacties op. De meeste, zoals te verwachten was, negatief. Een paar reacties van mensen die nog kranig proberen het een en ander recht te zetten, want er wordt van alles beweerd wat gewoon feitelijk niet waar is. Het is niet te merken dat iemand daar ook werkelijk op reageert.
Lees verder
De manier waarop ‘cultuur’ tegenwoordig wordt ingezet om bevolkingsgroepen van elkaar te onderscheiden en scheiden in een overzichtelijk ‘wij’ en ‘zij’ lijkt veel neutraler en ‘objectiever’ dan het klassieke racisme, waarin mensengroepen werden onderscheiden op grond van vermeende ‘raciale’ kenmerken – dat wil zeggen, waarin uiterlijke kenmerken als huidskleur en haar of etniciteit fungeerden om al die mensen te voorzien van een overzichtelijk en meestal negatief etiket.
Lees verder
Voorpaginanieuws van Trouw, gisteren: allochtonen zijn vrijgeviger dan autochtonen. Ze geven meer weg aan goede doelen, 600 euro gemiddeld, tegen autochtonen die 400 euro per jaar weggeven. Dat is vooral opvallend omdat de meeste allochtonen vallen in de lagere inkomstengroepen.
Lees verder
In het verhelderende en diepgaande artikel Is Europe good for the jews?, hier, geeft Beller een analysekader dat ons helpt te begrijpen hoe het kon gebeuren dat in een beschaafd land als Duitsland, met een rijke cultuur waarbinnen joden een prominenten plaats innamen, toch zo’n haat tegen joden kon ontstaan. Belangrijkste daarbij is dat de historische perioden in de verschillende Europese landen op een belangrijk punt verschilden: of ze gedreven werden door nationalisme, met ‘harde’ grenzen, met harde en nationalistische normen wie er bij hoorden en wie niet, en groot gewicht aan een nationale identiteit. dan wel, in andere periodes, die gekenmerkt werden door pluralisme, waar minderheden naast elkaar konden leven, met doorlaatbare grenzen aan het land.Een belangrijk kenmerk van die nationalistische variant, is dat je daarbinnen niet én jood én Duitser kon zijn, maar je was of jood óf Duitser (of andere combinaties van identiteiten).
Lees verder
(Felix Mendelssohn)
Ayaan Hirsi Ali versus Tariq Ramadan: in The First Post (5 mei 09) (hier ) legt Hirsi Ali nog eens uit wat er mis is met Europa: veel te laf en te soft tegen de islam. Want als Europa ten onder gaat, dan komt dat door de moslims. Als voorbeeld haalt ze een confrontatie aan die ze een paar jaar geleden aanging met Tariq Ramadan. Ze vroeg hem te kiezen, stel dat er oorlog komt tussen Egypte en Zwisterland, voor welk land zou je bereid zijn om te sterven? Ramadan werd kwaad, zegt Hirsi Ali, en weigerde te antwoorden. Dus geeft Hirsi Ali het antwoord maar voor hem, want het is nog erger, zegt ze. Ramadan zou, net als de meeste moslims, in de eerste plaats bereid zijn om voor de islam te sterven – en dit is dus wat er mis is met Europa, die geven staatsburgerschap aan mensen die zich niet verplicht voelen om zich op te offeren voor het land dat hen op neemt.
Lees verder
(Willem Schinkel)
Gedroomde samenleving
Willem Schinkel geeft ons in Gedroomde samenleving zijn gedachten over het merkwaardige gebruik van de term ‘integratie’. Waar Jean Tillie het heeft over de ‘cargocult’ heeft Schinkel het over sociale hypochondrie: een overbezorgde angst voor integratieproblematiek en de even overbezorgde angst dat ‘onze samenleving’ door vreemde elementen wordt aangetast. Als zou het gaan om een lichaam dat bedreigd wordt door vreemde bacteriën. “Sociale hypochondrie is de krampachtige fixatie van een sociaal lichaam op zijn mogelijk eenheidsbedreigende ziektes.” Met als effect de radicale uitsluiting van mensen met een ‘andere cultuur’.
Lees verder