(Fouad Laroui rechts, links Radi Suudi)
Oneens met Fouad Laroui
In de Groene dus nog een interessant artikel, een interview met schrijver Fouad Laroui door Kees Beekmans, helaas niet te lezen op de website, dus of naar de winkel of abonnee worden. Ik heb destijds met plezier zijn boek over islamisme gelezen, en ben het met evenveel plezier op een belangrijk punt erg met hem oneens.
Lees verder
(Voor wie de serie vanaf het begin wil volgen: hier begint het)
Low trust
Nederland is een low trust land geworden. Zowel allochtone als autochtone Nederlanders voelen zich psychologisch onveilig. Een deel van de autochtone bevolking wijt dat aan de komst van de migranten, de moslims. Waarvan zich een deel vervolgens gewantrouwd en gediscrimineerd voelt. Aan de beide polen kan dit leidt tot passiviteit, starheid en het onvermogen om de omgeving met een genuanceerde blik te bekijken. In zo’n klimaat hebben conflicten de neiging snel te escaleren, en zijn mensen vooral met zichzelf bezig, en niet meer met het algemeen belang. In de politiek mondt dit uit in een hysterisch debat, over ‘de’ Nederlandse cultuur, ‘de’ islam.
Lees verder
Marjo Buitelaar, hoofddocent antropologie van moslimsamenlevingen in Groningen, heeft een boek geschreven over de ‘verweven loyaliteiten van hoogopgeleide migrantendochters’, Van huis uit Marokkaans.
Lees verder
De moslims: tussen participatie en radicalisme
In de meeste betogen over wat er allemaal mis zou gaan met de multiculturele samenleving en met de islamisering die volgens sommigen dreigt en volgens anderen al aan de gang is (“moskeeën rukken op”) wordt de aandacht vooral gevestigd op de moslims, op Turken en nog meer op Marokkanen. In mijn betoog, waarin ik in grote lijnen het boek van Tillie heb gevolgd begon ik voor de verandering eens met aandacht voor de ‘ontvangende samenleving’ , de ‘autochtonen’ die in een cargocult verkeren. Dat vinden die autochtonen zelf uiteraard niet prettig, want die hadden al besloten dat het probleem niet bij hen lag maar bij de migranten, de moslims. Van wederzijdse aanpassing of van zoeken naar gezamenlijkheid is wat hen betreft geen sprake: “zij hebben zich maar aan te passen en anders rotten ze maar op”. Maar uiteraard heeft het proces gevolgen aan beide kanten. Tillie besteedt een aantal hoofdstukken aan de moslims/migranten die in Nederland onder vuur liggen.
Lees verder
In het fascinerende nieuwe gebouw van de Openbare Bibliotheek van Amsterdam (vlak bij het Centraal Station) bruist het van leven. Weg is dat wat stoffige image van de bieb. Je kunt er niet alleen boeken lenen en bladen lezen, er zijn ook verdiepingen met DVD’s, muziek, zowel op CD’s als bladmuziek, er zijn exposities, op het dak een fantastisch terras en lekker te eten, er gebeurt voortdurend van alles en overal computers waar mensen achter zitten. (Website hier. Is tie altijd zo langzaam of ligt dat aan mij?)
Lees verder
Een angstige politieke elite
Onlangs sprak ik met een Marokkaanse Nederlander die het ook allemaal niet erg bevalt, de huidige toestand in Nederland. We hadden het weer eens over een oud thema: dat de linkse partijen ook niet geweldig flink zijn in hun optreden tegen Wilders, en maar niet kunnen kiezen wat beter is: zoveel mogelijk negeren, doen alsof het een gewone partij is, er stevig tegen ingaan dan wel een beetje meebuigen en wat van de Wilderiaanse thema’s overnemen.
Lees verder
Over nationalisme
Sommige politici willen graag dat de Nederlandse cargocult blijft bestaan, schrijft Tillie. Vooral de vertegenwoordigers van de huidige rechtse bewegingen, zoals TON en de PVV spinnen er garen bij. Ik denk dat er nog wel meer is waar we naar kunnen kijken: de rol van de media, die belang hebben bij reuring, en weinig bij nuance.
Lees verder
Eerst een persoonlijk getint commentaar op de vorige aflevering, over het ontstaan van een cargocult in Nederland. Ben ik het met Tillie eens? Wel en niet. Tillie zet het heel scherp neer, (en ik vat het ook nog eens samen), en daarmee lijkt het wel alsof er maar één proces gaande is in Nederland. Ik zie dat er sprake is van polarisatie, maar dat die tegelijk ook tegenkrachten oproept, een geweldige stroom initiatieven heeft veroorzaakt van mensen die zich niet uit elkaar laten drijven.
Lees verder
Cargocult
Is er in Nederland meer aan de hand dan de zoveelste migratiegolf die tijdelijke wrijving veroorzaakt tussen de nieuwkomers en de reeds gevestigden? Ja, zegt Jean Tilly, in zijn boek Gedeeld land, het multiculturele ongemak van Nederland, er is meer aan de hand. Het gaat er om hoe mensen reageren wanneer ze het gevoel hebben dat hun omgeving is vernietigd, hun relaties niet meer zeker zijn. Daar zijn veel voorbeelden van: verhuizen naar het buitenland, dorpen die te maken krijgen met een massale toestroom van stedelingen, buurten in grote steden die van etnische samenstelling veranderen. Wanneer de bekende sociale infrastructuur dus wordt weggevaagd, en het nog niet duidelijk is wat er voor in de plaats komt.
Lees verder
(Jean Tillie)
Ik heb het boek van Jean Tillie gelezen, Gedeeld land. Het multiculturele ongemak van Nederland. Ik vind het erg goed, verhelderend, het geeft een begrippenkader aan waarmee we de discussie over integratie zonder meer op een hoger plan zouden kunnen helpen, het geeft een verklaringsmodel voor wat er op dit moment in Nederland aan de hand is, en ook nog een rij zinnige aanbevelingen wat er te doen zou zijn aan de polarisatie in Nederland. Ik ben van plan er een kleine serie aan te wijden, zoals men dat van mij hier inmiddels gewend is – een beetje als docent (ik kan het niet laten). Ondertussen zou ik iedereen aanraden daar niet op te wachten en het ze;f te lezen. Als het aan mij lag gaf ik het als verplicht huiswerk op aan alle politici, inclusief de linkse.
Lees verder