Multiculturalisme en racisme (2)

Ik heb veel geleerd van een onderscheid dat Philomena Essed, onderzoekster en schrijfster van “Alledaags racisme” eens maakte (toen racisme nog ‘gewoon’ color racism was) Zij had het over passief en actief racisme. Actief racisme is ongelijke behandeling van mensen op basis van – huidskleur, etniciteit, nationaliteit. Passief racisme is gelijke behandeling van mensen die leven onder ongelijke omstandigheden. Dat kan bijvoorbeeld, om dat te vertalen naar huidige omstandigheden, inhouden dat de regering eisen stelt aan de ‘import’ van partners, een inkomen van minstens 120% van het minimuminkomen, die veel van de migranten niet op kunnen brengen, maar een gemiddelde inheemse Nederlandse man die een bruid uit de Phillipijnen over wil laten komen wel. (Het is dan ook geen wonder dat veel migranten deze maatregel op vatten als een manier om hun gemeenschap zo klein mogelijk te houden).
Lees verder

Multiculturalisme en racisme (1)

Tariq Modood, directeur van het Centre for the Study of Ethnicity and Citizenschip aan de Universiteit van Bristol, moslim met Pakistaanse wortels, is behalve professor ook ervaringsdeskundige als het gaat om het ‘nieuwe racisme’. Daar bedoelt hij mee het huidige racisme dat zich vermomt als ‘islamkritiek’.
Als ‘paki’ zoals de grote groep migranten uit Pakistan en Bangladesh in Engeland neerbuigend wordt genoemd had hij lang het gevoel tussen twee vuren te zitten.
Lees verder

Londen 2

Geen internet op de kamer. Dus even behelpen met een kort berichtje. In al Saqi boek gekocht van Tariq Modood, over multiculturalisme en racisme. Erg inspirerend, ook voor ons in Nederland. Is Islamofobie racisme, een nieuwe variant, is het geen racisme omdat het over religie gaat? Vannacht zoemden de gedachten om mijn hoofd als muggen, moest ik tien keer het licht weer aandoen om ze op te schrijven. Wordt een nieuw serietje. Zo doe ik hier toch nog wat nuttigs. Nu naar Tate Modern. En een tas kopen voor de boeken. Spoedig weer meer dan een kort berichtje.

Londen

Even een paar daagjes Londen. Kwam ik vroeger vaak. In het vliegtuig Times Magazine gelezen. Job Cohen is opgvoerd als een van de Europese helden. Ik doe niet zo aan helden, maar ik ben er innig tevreden over dat hij waardering krijgt voor de manier waarop hij in een vreselijk moeilijk jaar in Amsterdam ‘de boel bij elkaar’ gehouden heeft en verdere polarisering heeft weten te voorkomen. Ik ga de mooie boekhandel Al Saqi opzoeken. Londen is al langer multicultureel, en dat is te merken. Ik hoop dat er vandaag internet aangesloten wordt op mijn kamer, dan check ik de ingekomen mail vanavond nog eens.

Grens

Een grens over. Waar denk je dan aan. Paspoort laten zien. Bagage laten checken. En dan mag je door. Zo gaat het meestal. Als je Gaza in en uitgaat is het een beetje anders. Zo zag het er uit, nadat Leo en ik afscheid hadden genomen van onze vrienden. Die er niet uit mogen. Misschien, in de nabije toekomst, gaat het weer lukken om voor iemand een visum en een vergunning te veroveren. Maar de grens bij Rafah zit voorlopig dicht, en geen van de mensen die ik ken krijgt toestemming om door Erez heen naar Israel te reizen en het vliegveld Ben Goerion is al helemaal off limits.
Lees verder

Gaan weer terug

Even weinig tijd om een bericht te schrijven. De taxi komt zo. Morgen, over ons bezoekje aan de ontmantelde nederzettingen, met foto’s.
Gisteravond barstten er gevechten uit tussen Hamas en het Palestijnse Gezag, maar vanochtend horen we dat er de hele nacht is onderhandeld en de zaken onder controle zijn.
Morgen meer.

Gaza, 1 oktober 05

Op het centrum ligt de helft van de ruiten er uit door de luchtaanval. Gisteren weinig om over naar huis te schrijven. Kantoordag. Lange lijst met zaken die we moeten bespreken, over de prioriteiten bij het fondsenwerven, de financiële situatie, de veranderingen in de samenstelling van de teams. Leo werkt met Maha en Fatma aan het computerprogramma waarmee ze de verantwoording over donorgeld af kunnen leggen. Er gaan dingen niet goed mee en hij is geïrriteerd. We bekijken met elkaar een filmpje dat ze over het werk hebben gemaakt. Meer geschikt voor de Arabische landen dan voor ons, wij zouden niet de nadruk leggen op de smartelijkheid van het leven van gehandicapte kinderen maar op de succesjes, hoe goed ze zich er met een beetje hulp doorheenslaan.
Lees verder