Dit is wat minister van buitenlandse zaken van Israel Tzipi Livni zegt: “Wij zijn bereid om een hoge prijs te betalen aan land in ruil voor vrede. Wij willen niet de controle hebben over de Palestijnen, of hun leven beheersen” (We are willing to pay a heavy price in terms of territory for peace. We do not want to control the Palestinians or to dictate their lives).
Lees verder
Ik maakte een paar jaar geleden een soort cursus onder de titel ‘de paradigmastrijd’. Op deze posting zet ik die nog eens overzichtelijk op een rijtje, met de links erbij, zodat ik er makkelijk naar kan verwijzen.
Lees verder
Voor wie zich zorgen maakte of de Israelische leiders geen watjes aan het worden zijn: Minister van Defensie en Partijleider van de Arbeidspartij Barak kondigt alvast aan dat de ‘raids’, de militaire aanvallen op Gaza er weer aan zitten te komen. Dan weten we dat. Hier.
Lees verder
Voor de mensen die voor het eerst op dit weblog komen: je reacties worden niet automatisch geplaatst. Dit is geen open forum, dit is mijn persoonlijke weblog. Je wordt geacht je aan de spelregels te houden, die vindt je hier.
Dat houdt dus in dat je het volstrekt met mij oneens mag zijn, maar dat je je wel houdt aan de inhoud, aan argumenten, en je je verder fatsoenlijk gedraagt. Wie mij – of anderen – uitmaakt voor antisemiet of racist maakt geen enkele kans om hier geplaatst te worden. Schelden strekt niet tot aanbeveling. Zeuren als je niet geplaatst wordt ook niet. Verveel ons niet.
En als dit erg streng klinkt, omdat ik de kwaliteit van mijn weblog erg bewaak, je bent wel erg welkom.
Of ik mee wou op een van de boten van de Gay Pride. Gemengde gevoelens. Als al die politici zich staan te verdringen om mee te mogen, ministers en kamerleden, behalve Van Middelkoop natuurlijk, en als alles meevaart van het establishment, politie, banken, ambtenaren, moet ik daar als ouwe activiste dan ook nog zo nodig tussen? Kwamen er nog wel homo’s? Ik bleef aan wal.
Lees verder
Heerlijk. Onze vaste ‘medewerkster’ Clara Legêne is een eigen weblog begonnen. Ik had er al vaker om gezeurd, want ze is een meester in grapjes over taal, en verrassende stukjes over alledag met een pastoraal of links moraaltje aan het verhaaltje. Heerlijk, want ik wil ook wel eens ergens heen, en graag ook waar het niet elke dag over Palestijnen en Israel gaat, want daar heb ik er al 327 van. En Wim de Bie was er al mee opgehouden.
Lees verder
Noem dit een tussenevaluatie. Hoe staat het met ‘de paradigmastrijd’?
Het was in 2001, in mijn boek De tweede intifada, dat ik de ‘paradigmastrijd’ introduceerde: een schema dat de posities verduidelijkt die er zijn in het debat over het Israelisch-Palestijnse ‘conflict’. Dit is wat ik zeg: kijkend naar de oorzaak van het conflict, en naar de schuld – of verantwoordelijkheid – ervoor, zijn er in grote lijnen drie uitgangspunten te onderkennen: paradigma 1: Israel is een klein land dat zich moet verdedigen tegen een vijandige Arabische omgeving, paradigma 2: het gaat om twee partijen die alletwee vechten om hetzelfde stukje land, paradigma 3: Israel heeft eerst de Palestijnen verdreven (de nakba) en vervolgens het laatste Palestijnse deel bezet.
Lees verder
Te gast: brief van Bassam Aramin, vader van Abir die werd gedood, aan Hisam, vader van Ahmed die werd gedood bij de demonstraties tegen de muur in Ni’Lin. Gevolgd door een ooggetuigeverslag van de begrafenis. Een een videofilmpje.
Lees verder
Ik zou me eens een tijdje minder bemoeien met mijn weblog, maar dat lukt nog niet zo erg. De reden is dat ik hard bezig ben aan mijn Palestina/Israëldossier en zo ontzettend veel tegenkom. Ik dacht dat ik met een paar weekjes zomervakantie wel door de grote bulk heen zou zijn, maar het dossier groeit en groeit, en er komen steeds meer interessante onderwerpen bij. Nu ben ik weer bezig aan een erg interessant artikel over de Arabische joden, de Mizrahim. En dankzij YouTube is er ook een waterval aan beeldmateriaal beschikbaar. Ik kom geweldige documentaires tegen, van Fisk, van Pilger, die nu online beschikbaar zijn. Het aantal nieuwe, en vaak interessante websites is ook niet meer te tellen. Dankzij Amazon kan ik boeken bestellen waaraan wordt gerefereerd, en die niet meer in de handel zijn – ik ben eigenwijs genoeg om alles graag zelf gelezen te willen hebben. Maar hoe meer ik lees en hoe meer ik weet hoe meer ik weet dat er nog veel meer te weten valt. Ik zou hier nog jaren zoet mee kunnen zijn. Je zou kunnen zeggen dat er geen enkel conflict in de wereld zo goed gedocumenteerd is. De vraag is of het helpt.
Lees verder
In oktober 2003 verscheen er een artikel in het prestigieuze New York Review of Books, van Tony Judt, onder de titel Israel: The Alternative. Dat veroorzaakte meteen veel reuring en discussie. Het is een scherp, kritisch stuk (ik kom daar nog op), maar niets wat er in staat was niet al eerder door anderen gezegd. Wat de beroering opriep was wie het zei, hoe hij het zei en waar hij het zei.
Lees verder