Mijn tv is stuk en ik laat dat al weken zo: erg rustig. Zo leest een mens nog eens een boek.
Dus gisteren kon ik vanaf mijn balkonnetje De Wedstrijd volgen door het geloei en gejuich dat vanaf drie brandhaarden opsteeg – dat ging goed en dat is prettig, want hoewel iedereen vanochtend met een lichte kater naar het werk gaat is de stemming in Nederland ten minste goed.
Lees verder
Ik was gevraagd om een rondje mee te lopen in een paar van de afdelingen – waar in deze tijd de nieuwe SPkrant, Zo, huis aan huis wordt verspreid. En niet alleen om de krant te bezorgen, ook om de buurtbewoners te vragen naar hun ervaringen, is het goed wonen in hun wijk, valt er wat te verbeteren?
Lees verder
Te gast: Uri Avnery
No, I Can’t!
07/06/08
AFTER MONTHS of a tough and bitter race, a merciless struggle, Barack Obama has defeated his formidable opponent, Hillary Clinton. He has wrought a miracle: for the first time in history a black person has become a credible candidate for the presidency of the most powerful country in the world.
Lees verder
In Ankara, dat vol hing met enorme portretten van Ataturk, nam ik deel aan de ‘anti-homofobie’ conferentie. (Zie hier). Die was onder andere georganiseerd door Kaos GL. Ik kreeg veel te horen over homorechten in Turkije. Iedereen is zich er van bewust dat Turkije aansluiting zoekt bij de EU, en dat de stand van de mensenrechten één van de toetsstenen is. En dit is duidelijk: ook al is er enige verbetering, het is nog niet best gesteld met de mensenrechten van homo’s, lesbo’s, biseksuelen en ’transgender people’, dat wat voor de ingevoerden de LGBT people heet.
Lees verder
Te gast:
Margaret Kimberley, The Electronic Intifada, 6 June 2008
Each American claim to moral authority becomes a foul excretion in light of US complicity in Israel’s barbaric and illegal treatment of the Palestinians. Washington deploys its superpower apparatus to smother dissent against its Middle East policy in Europe and elsewhere, leaving former president Jimmy Carter and Nobel laureate Desmond Tutu as lonely defenders of Palestinian human rights. No change in American policy is on the horizon, as “the rot in America goes beyond this administration, and so does the rot in Israel.” The “abomination,” as Desmond Tutu describes it, against 1.6 million people in Palestine shows the hypocrisy of American and Israeli pretenses to civilization.
Lees verder
Een interessante entourage om het over Hamas te hebben: nu eens niet een bijeenkomst met activisten, maar een Haags gezelschap. Academici, mensen van ministeries en ambassades, wat studenten en dames en heren die de ontvangende organisatie, Initatives of Change, een warm hart toedragen. De spreker ken ik nog van lang geleden uit Gaza, toen hij daar onderzoek deed naar Hamas. Niet wetende wat er allemaal nog ging gebeuren, en hoe buitengewoon actueel zijn onderzoeksonderwerp zou worden. Nu is hij een van de best ingevoerde deskundigen over Hamas, publiceerde er een boek over: Hamas in Politics. Democracy, Religion and Violence, en is wetenschappelijk medewerker aan de Universiteit van Wales, afdeling International Politics.
Lees verder
Ik hoorde het iemand zeggen: misschien nog liever McCain, want dat is een man met militair inzicht, en dat betekent dat hij sneller zal zien dat Israel op de verkeerde weg is, niet kan winnen van een gehele Palestijnse bevolking, en dat het de vraag is hoelang de VS de rekening van bezetting en oorlog moet betalen. Om puur pragmatische redenen dus. Je weet het niet, want alle kandidaten – voorheen ook Clinton – sloven zich uit om de Israel-lobby mee te krijgen, en alle kandidaten doen hun best om bij AIPAC, de grootste, machtigste, te laten horen dat ze een ware vriend zijn van Israel.
Lees verder
Belastingdag.
Niks met me te beginnen vandaag.
“The world is witnessing a terrible human rights crime in Gaza, where a million and a half human beings are being imprisoned with almost no access to the outside world. An entire population is being brutally punished.”
Jimmy Carter, The Guardian, Thursday May 8, 2008
Lees verder
Te gast: Trees uit Sakhnin, een Arabisch stadje in Galilea, wilde reageren en nog wat aanvullen op het stuk van gisteren, over de Palestijnen in Israel.
Hoi Anja, ik wil ook nog wel even iets vertellen over mondigheid en repressie.
Misschien een stukje geschiedenis. Zoals Sultany al zegt, na 1948 hielden de Palestijnen binnen Israel zich rustig. Om de redenen zoals jij die beschrijft, geen kader meer, iedereen was weg, angst, maar eigenlijk ook omdat men dacht dat: dit is de zoveelste bezetting, eerst hadden we de Turken, daarna de Britten. Men verwachtte eigenlijk dat men, ondanks de Nakba, toch door zou kunnen gaan met het gewone “boeren” leven (1). Maar helaas, Israël ging ook al gauw naar de Negev en Galilea, waar nog Arabische dorpen waren en ook die verloren veel grond aan de nieuwe joodse staat. (Sakhnin had in 1948 2500 inwoners en 70.000 dunum grond, nu is dat 25000 inwoners en 9000 dunum grond). Dit land is op allerlei smerige manieren afgepakt. Ik ga daar niet verder over uitweiden (2).
Lees verder