Onlangs verscheen er een interessant artikel in de Washington Post. Bij mijn weten is het nog niet eerder gebeurd dat een belangrijke leider van Hamas in een Amerikaanse krant gehoord werd. Ik heb het artikel vertaald. Het is van Mahmoud al-Zahar. Hij is chirurg en een van de stichters van Hamas. Nu is hij minister voor Buitenlandse Zaken in de regering van Ismail Haniya. Drie maanden geleden werd zijn tweede zoon gedood bij een Israelische aanval.
Lees verder
Komt er aan.
Een enkele keer dringt B’Tselem, de Israelische mensenrechtenorganisatie, door tot het nieuws. De filmpjes die in Hebron gemaakt zijn door belaagde Palestijnse inwoners hebben succes: de kolonistenvrouw, ze heet Efrat Alkobi, die gefilmd werd terwijl ze tegen een Palestijnse inwoonster ‘ga terug in je kooi’ riep, en (in het Arabisch) uitschold voor hoer, moet voorkomen bij de politie. Bij mijn weten nog niet eerder gebeurd, dat de Israelische politie zich iets gelegen liet liggen aan de klachten van Palestijnse bewoners van Hebron.
Lees verder
Ik reken mijn eigen onderhoud ook maar onder het huishouden. Een deel van dat onderhoud gaat vanzelf. Zoals Marx uitlegde over de ‘reproductie van de arbeidskracht’ hoef je een ezel niet uit te leggen dat hij eten moet. Nu zag Marx wel wat over het hoofd, dat het eten dat hij voor zich kreeg geen hooi was en dat er menselijke arbeid aan toegevoegd was – door de handen van een vrouw meestal. Jenny of Lenchen, want Marx had er twee. Maar eten, en ook koken dat ik met plezier doe, daar hoef ik het niet over te hebben, behalve dat ik eten zo lekker vind dat ik voor het onderhoud nu naar de sportschool moet want er mag wel een beetje minder van mij.
Lees verder
De boekpresentatie waar ik niet bij was omdat ik met Kobus bij de dokter zat. Poes gaat voor boek. Maar boek is nu in de winkel, ik zal het zeker lezen en kom er vast nog op terug: Dromen van een Arabische lente. Petra werkte tien jaar als mensenrechtendiplomate, onder andere in Syrie en Egypte. Een blik van binnenuit, die vaak haaks staat op de simpele oordelen die in Nederland gangbaar zijn.
Lees verder
Een paar dagen geleden waren het er weer zeven doden op één dag in Gaza. Op 11 april om vier uur ’s nachts drong een speciale eenheid van het Israelische leger Gaza binnen en viel binnen in het Bureije vluchtelingenkamp. Ze drongen huizen binnen, en namen positie in op de daken. Ze werden ondersteund door tanks, gepantserde voertuigen en helicopters vanuit de lucht. Bulldozers vernietigden een nabije olijfbomenplantage. Er werd lukraak in het rond geschoten. Een jongen van 13, Riyad Sherif al-Owais (foto) werd doodgeschoten, vijf andere kinderen verwond. ’s Middags, om een uur of twee werd een granaat afgeschoten op een groep tieners die stonden te kijken naar de invasie. Vier jongens van 18 en 19 werden gedood, een jongen van 15 ernstig gewond, en overleed later in het Shifa ziekenhuis.
Lees verder
Het hoort bij de vaste programmapunten van de Israël apologeten om te verkondigen dat de Palestijnen hun kinderen indoctrineren om joden te haten. Voor wie een beetje thuis is in de paradigmastrijd (hier) is de bedoeling duidelijk: alles om de aandacht af te leiden van wat Israël de Palestijnen aandoet, en om de rollen om te draaien: de Palestijnen zijn de daders, de Israëli’s verdedigen zich alleen maar. Het is niet de bezetting, de schendingen van mensenrechten, de mensonwaardige situatie waarin de Palestijnen in Gaza en op de Westoever leven die maakt ze in verzet komen, nee, het is dat ze als kind al geïndoctrineerd zijn om joden, en dus Israël te haten.
Lees verder
Een educatief bedoeld stukje.
Ik mopperde pas wat over debatten met stellingen als: “de maatschappelijke onrust wordt veroorzaakt door de politiek”. Waar je dan ja of nee op moest zeggen. Mijn probleem: wie bedoelt er wat met maatschappelijke onrust? De ene helft van Nederland vindt dat de moslims onrust veroorzaken, de andere helft vindt dat de mensen die vinden dat moslims de onrust veroorzaken de onrust veroorzaken. En wie en wat bedoelen we met “de politiek”? Is dat de regering, het parlement, de politieke partijen en welke dan, allemaal? Is Balkenende “de politiek”, of Verdonk, of ben ik dat?
Lees verder
Alweer dinsdag. Ze maken de weken tegenwoordig zo kort. Eens was een week een eeuwigdurende tijd en zat ik op maandag somber op school omdat ik me nauwelijks voor kon stellen dat het ooit nog zaterdag zou worden als de verlossing kwam. De weken van tegenwoordig zijn in een zucht om.
Lees verder
