Het ging goed vandaag, met mijn speech. Opzet was simpel: als je eisen stelt aan de Palestijnen dan moet je die ook stellen aan Israel. Dus: ophouden met geweld, erkennen van het recht van de ander op eeen leefbare staat met veilige grenzen, en beide kanten moeten zich houden aan de verdragen. Tiny had er in de politieke commissie nog voor gezorgd dat er een amendement werd ingevoegd dat Israel gehouden is aan de VN resoluties, dat werd aangenomen. Ik vond de meeste parlementariers, Zwitserland, Engeland, goede en goed geinformeerde verhalen houden, en ik kreeg een applausje en aardige reacties, en de heren Abdullah en Kreishe van de Palestijnse Wetgevende Raad voelden zich ondersteund. Khreishe zei dat toen hij de afgevaardigden vandaag hoorde spreken toch dacht dat er in Europa wat aan het veranderen is. Ik denk dat ook wel, al gaat het veel te langzaam. Nou minister Verhagen nog, die loopt vergeleken bij de politici hier behoorlijk achter.
En of ik nou morgenochtend nog voor de Unified Left kan spreken over seksuele kindermishandeling. Vroeg naar bed, vroeg op, morgen laatste dag.
