Door de bomen Bos niet meer zien

Okee. Ik ben weer in Nederland. Niet alleen mijn voeten zijn er, die komen altijd als eerste, maar ook mijn hoofd is weer hier. Ik lees de kranten en erger me als een echte Hollander aan van alles dat me een week geleden terug uit Gaza nog volstrekt irrelevant leek.

Er zijn dingen die ik niet snap. Ik snap niet waarom Wouter Bos nu opeens tevoorschijn komt met de aansporing aan zijn partij om maar weer eens stevig te polariseren in het integratiedebat. Aanleiding? De volstrekte non-issue van straatcoaches in Slotervaart die verplicht zouden zijn om handen te schudden, en deelraadsvoorzitter Marcouch vindt dat je mensen ook wel op een andere wijze beleefd kan groeten. Er moet niet minder gepolariseerd worden, maar meer, beweerde Bos in de Volkskrant van 1 maart.
Lees verder

Dag voor Palestijnse vrouwen

gazafebr08-36-66.jpg

Internationale Vrouwendag. Ik bracht die door in Utrecht waar een aantal vrouwengroepen samen met het Palestina Komitee een bijeenkomst hadden georganiseerd met speciale aandacht voor Palestijnse vrouwen. Met vooruitziende blik, zeker gezien de gebeurtenissen van de afgelopen tijd was er veel belangstelling, en konden we in de zaal een bont gezelschap aantreffen: Nederlandse Palestijnen, veel dames van Vrouwen voor Vrede, activisten en een paar (te weinig) politici.
Lees verder

Famile Arslan

title_coresidency194.jpg

Heeft u Time, vroeg ik bij mijn vaste tijdschriften annex sigaretten annex paperclipsenwinkeltje. Hadden ze. Jawel, dat was de Time met het hoofdartikel over de succesverhalen van Europese moslims. En daar stond ze, links onderaan op het omslag: Famile Arslan uit Nederland. Ik kon het niet laten om -kinderlijk, ik geef het toe- tegen de juffrouw van de winkel te zeggen: kijk, die ken ik.
Lees verder

Dagboek 4 februari 2008

Druk. Onder andere erg bezig met het overstappen van mij ouwe Dell naar mijn nieuwe Mac, bestaande uit grote en kleine Mac. Niet alleen lijkt het wel of ik alles weer opnieuw moet leren, het zit net allemaal ergens anders, en zegt wat anders, maar het is ook een klus om wat ik bewaren moet over te hevelen. Onder andere mijn gigantische hoeveelheid digitale foto’s, die in onordelijke hopen opgeslagen waren in ouwe Dell.
Lees verder

Sylvia Borren (2)

sylvia-29.jpg

Sylvia Borrens afscheid als algemeen directeur van Oxfam-Novib dus. Ik heb haar gevolgd, al sinds vele jaren en vaak kruiste ons pad. Vrouwen- en lesbische beweging, eens. Opkomen voor migranten, tegen racisme, tegen armoede, en de wereld groter zien dan Nederland – ook de noord-zuid scheidslijn is een onontkoombare tegenstelling waar we wat mee moeten. Ik werkte in de Balkan, in Zuid Afrika, in Gaza. Zij reisde voor Novib de wereld over. En we kwamen elkaar weer tegen in de reis van de vrouwengroep van UCP in Palestina en Israel.
Lees verder