(Summary in English, below)

Nieuwjaarsreceptie bij Kraan & Andreae, dat wil zeggen, bij Jan, Annelies en Helma, die ik ook ken als mijn Gaza maatjes en als nog veel meer. Trainers, coaches, vrienden. Speeches, muziek. Astrid Seriese.
Lees verder
(Summary in English, below)

Nieuwjaarsreceptie bij Kraan & Andreae, dat wil zeggen, bij Jan, Annelies en Helma, die ik ook ken als mijn Gaza maatjes en als nog veel meer. Trainers, coaches, vrienden. Speeches, muziek. Astrid Seriese.
Lees verder
Dagje vrij.
Er wordt hier in mijn huis veel geslapen, pizza gegeten en bijgepraat. Ik geloof niet dat ik op dit moment een interessante bijdrage heb voor dit weblog.
Ook het nieuws levert niks.
Ik herinner me een erg vuil ziekenhuis in Italie in het journaal. Dat is heel erg, maar ik ga me daar niet over opwinden.
Bos, Balkenende en Rouvoet zitten elkaar innig te leren kennen.
Waar dat heen gaat zullen we nog zien.
Lees verder
Zoals gezegd, ik bracht niets van het spelletje terecht. Ik zat maar lijnen te trekken, en ik dacht, het kan gewoon niet, je hebt er minstens vijf lijnen voor nodig, het gaat niet met vier, no way. Tot ik de uitslag zag. AAAAAHHHH, natuurlijk. Ik was er ingetrapt. Want ondanks het feit dat niemand had gezegd dat ik binnen de puntjes moest blijven is dat wat ik automatisch had gedaan. En zo werd dat in de trainingen, die voor een groot deel gaan over bewustwording, daarna gehanteerd: proberen ook buiten de puntjes te denken. Proberen even naar het gehele figuur te kijken, in plaats van binnen de neergezette hekken (die vaak in onze kop blijken te zitten) heen en weer te wandelen.
Lees verder
Nou, nou, ik heb het wel geweten, met mijn poging om op dit weblog eens een klein experiment te doen met een verhaal over paradigma’s, een testje en dus de mogelijkheid tot interactie.
Ik moest alle zeilen bijzetten om de verschillende reacties nog enigszins in banen te leiden, vooral omdat de reacties veel kanten opspatten.
Lees verder
Dit spelletje deed ik vaak met studenten voordat we het gingen hebben over paradigma’s. Om de hersens wat los te schudden. Ik zeg het er maar bij: ik bracht er zelf niks van terecht.
Lees verder
Wie is er verantwoordelijk?
Er zijn verschillende varianten bij het beantwoorden van de test. De meeste mensen vullen bij het eerste verhaaltje 100% verantwoordelijkheid in voor de man, en 0% voor de vrouw. En dan gaat het schuiven, bij de ene eerder dan bij de ander. Die vrouw gedraagt zich wel erg stom of slecht. Dan wordt er bij de vrouw bijvoorbeeld 30% ingevuld, en 70% bij de man.
Lees verder
Stel, de familie Jansen besluit dat het huis van de familie Pietersen eigenlijk van hun is, omdat hun betovergrootouders daar al woonden. Maar de familie Pietersen is niet van plan om vrijwillig te vertrekken, want die vinden dat ze het huis legaal bewonen. Dus huurt de familie Jansen een knokploeg in en smijt de familie Pietersen er uit. Familie Pietersen kwaad. Die staan buiten te schreeuwen en met stenen te gooien. Dan wordt de familie Jansen nog kwaaier, en pa Jansen pakt een geweer en schiet pa Pietersen dood.
Lees verder
De schuldvraag
Dit stuk is de laatste aflevering van de serie over de paradigmastrijd. Ik wil een testje aanbieden dat ik vaak met mijn studenten heb gedaan. Het gaat over schuld en verantwoordelijkheid, aan de hand van een thema dat hier al vaker aan de orde is geweest, geweld tegen vrouwen. Over de vraag wie daar verantwoordelijk voor is. Is het altijd alleen de man die slaat die we aanwijzen als de dader, of heeft de vrouw daar ook een rol in? Is zij alleen maar slachtoffer?
Lees verder

(Voor Claar)
Van die dagen die nergens over gaan. Opruimen. Moet wel, want als het een beetje mee zit ga ik over een maand verhuizen. Ik heb hier dertig jaar gewoond. Dat koekt aan zeg.
Lees verder