‘Beste mannen, lieve dames’ zei Joke Swiebel bij de opening van de tentoonstelling van Marjan Bakkers foto’s: Oog voor vrouwen, Eye 4 women, Nederlandse subcultuur van de jaren tachtig en negentig. Waarop onze burgemeester Job Cohen zijn openingsspeech begon met lieve heren, lieve dames. Daar werd op gelachen: zo die zat. Want waren de paar mannen in het uitgebreide damesgezelschap niet lief dan, inclusief Cohen die vond dat de lesbische subcultuur helemaal bij Amsterdam hoort en daarom de aanwezigheid van de burgemeester volstrekt verdiende? Hartstikke lief.
Lees verder
Categorie archieven: Nederland
Na de verkiezingen: zoeken naar antwoorden (3)
Kloof tussen hoog en laag
Jet Bussemaker (staatsecretaris, PvdA) zei het gisteren in Buitenhof: “we zijn de koppeling met de lager opgeleiden kwijtgeraakt”. Eens werd zij lid van de PvdA met de gedachte, de wens, om intellectuelen in een partij te verbinden met de lager opgeleide mensen in onze maatschappij.
Lees verder
Na de verkiezingen: zoeken naar antwoorden (2)
Hand in eigen boezem
Ik vind het horen bij de betrouwbaarheid van een partij dat je niet alleen mooi weer speelt, maar ook hand in eigen boezem durft te steken. Toen de SP in 2006 die geweldige klapper maakte – het aantal zetels werd verdrievoudigd – was ik niet alleen maar erg enthousiast. Ik dacht: de verdubbeling hebben we aan onszelf te danken, dat het nog meer is geworden komt omdat de andere partijen het niet goed doen. En die stemmen ben je zo weer kwijt, want die waren niet voor ons maar tegen anderen.
Lees verder
Dakira: 40 jaar geschiedenis Marokkanen in Nederland
Alsof het zo gepland was kon ik daags na de dag-na-de-verkiezingenkater, en een erge aanval van ‘in wat voor een land zijn we toch terecht gekomen’, naar een mooie bijeenkomst als tegenwicht: Dakira (Arabisch voor geheugen of herinnering): over veertig jaar geschiedenis van Marokkanen in Nederland.
Lees verder
“Geef Wilders dan maar de macht”
Te gast: Bastiaan Verberne over ‘wat nu’. Met dank overgenomen van de website van Wij Blijven Hier, hier.
Geef Wilders dan maar de macht
Op de dag dat Obama een handreiking doet naar de moslimwereld, doet het Nederlandse volk het tegenovergestelde. 1 op de 7 Nederlanders stemt op de anti-partij van Wilders. Op haar Europese debuut komt de PVV binnendenderen op de tweede plaats en geeft de VVD en de PvdA het nakijken. Ik merk dat ik op straat en in de trein om me heen kijk en me afvraag wie toch die PVV-kiezers zijn. Ze moeten er normaal uitzien, want het zijn er zoveel. Is de Partij voor de (selectieve) Vrijheid nog te stoppen? Ben bang van niet. En we kunnen zo langzamerhand ook wel ophouden met proberen.
Lees verder
Na de verkiezingen: zoeken naar antwoorden (1)
Wie zijn de mensen die op Wilders hebben gestemd?
In Nova, 5 juni, uiteraard aandacht voor de vraag waarom de PVV zo heeft gewonnen. Wie zijn de mensen die op Wilders hebben gestemd, terwijl het (voor anderen) zo duidelijk is dat hij geen enkele oplossing te bieden heeft?
Lees verder
Criminaliteit onder jonge mannen
Voorpaginanieuws van de Volkskrant vanochtend: “Marokkaan scoort hoog in misdaad Rotterdam”. Okee, koppen zijn altijd kort door de bocht, en het zou een beetje te lang zijn geworden als daar naar waarheid had gestaan: Marokkaans-Nederlandse jonge mannen scoren hoog in criminaliteit. Want de vrouwen doen niet mee, en oudere mannen ook niet, en het zijn geen Marokkanen maar Nederlanders van Marokkaanse afkomst. En als ik het goed begrijp gaat het over ‘in aanraking zijn geweest met de politie vanwege de verdenking van een delict’, dus dan moeten we er ook nog rekening mee houden dat de jonge mannen in de bewuste doelgroep vaker het risico lopen aangehouden te worden op grond van hun uiterlijk. Toch: laten we vooral niet ontkennen dat er sprake is van een flink probleem.
Lees verder
Voer voor antropologen en andere mensen
Daan Beekers maakte me er met enige (gepaste) trots op attent: een nieuwe website, van de antropologen van de Vrije Universiteit. Erg goed, want we kunnen die antropologische visie goed gebruiken. Hier.
Lees verder
Nog een keer: ‘de paradoxale zaak Tariq Ramadan’
Te gast: Thijl Sunier en Martijn de Koning
De paradoxale zaak Tariq Ramadan
De discussie over de betrouwbaarheid van theoloog Tariq Ramadan die door de gemeente Rotterdam is ingehuurd om het debat over de islam te organiseren, legt een venijnige paradox bloot. Hoe meer moslims deel gaan uitmaken van Europese samenlevingen hoe groter juist het wantrouwen jegens hen wordt. Iemand als de welbespraakte, gesoigneerde Ramadan is in die optiek een veel onrustbarender fenomeen dan imam Ahmed Salam die Verdonk geen hand wilde geven. Die is voor velen in gedrag en uiterlijk gewoon een onaangepaste vreemde buitenstaander, daar hoeven we niet bang voor te zijn. Ramadan daarentegen wordt voortdurend voorgesteld als een wolf in schaapskleren die met een dubbele tong spreekt.
Lees verder
Gedachten over cultuur (4)
Ik kom uit een andere tijd, ik zou haast zeggen uit een andere cultuur, waarin het nog vanzelfsprekend was dat ‘integratie’ een wederzijds proces was, dat groepen mensen zich aan elkaar aan zouden passen, aan elkaar zouden wennen – en dat je er als ontvangende samenleving helemaal niet slechter van werd als je je verdiepte in overeenkomsten en verschillen met anderen. Een manier van denken en handelen, die nu graag schamper wordt afgedaan als ‘naïeve multucul’.
Lees verder





