Vandaag maak ik me er van af: te druk met mijn boek. In plaats daarvan verwijs ik jullie naar een van de columns van Toine van Teeffelen, die met zijn Palestijnse vrouw Mary in Bethlehem woont. Bethlehem, dat net als de Olijfberg voor christenen hier zo’n ander beeld oproept dan de werkelijkheid van nu: een Palestijnse stad, omringd door de muur en de Israëlische controleposten.
Lees verder
Een paar maanden geleden begeleidde ik Rula Halawani die foto’s maakt van wat er nog over is van wat vroeger Palestina was. Rula is een bekende Palestijnse fotografe die zelf in Oost-Jeruzalem woont, op het mooiste adres ter wereld: de Olijfberg. De werkelijkheid is niet zo mooi. Oost-Jeruzalem, dat deel uitmaakt van het door Israël bezette Palestijnse gebied is ernstig verwaarloosd. Voor zover de Palestijnen geld genoeg hebben om het een en ander te repareren krijgen ze daar van de Israëlische autoriteiten zelden een vergunning voor, en het spreekt voor zich dat er door de bezettende overheid geen pogingen worden gedaan om de buurten op te knappen: dus kapotte trottoirs, slechte verlichting en veel vuil in de straten. De Olijfberg is geen romantische plek.
Lees verder
Inderdaad, het zijn geen lieverdjes. Palestijnse jongens, op de Westoever, die stenen gooien naar de soldaten.
Lees verder
Al vele jaren lang is Israel bezig om Oost-Jeruzalem, het Palestijnse deel van de stad, te ‘judaiseren’ – wat een ander woord is voor ‘ontpalestijniseren’ ofwel gewoon: etnische zuivering, maar dan langzaam, huis voor huis. Lang geleden was ik er bij toen een paar Palestijnse families uit hun huizen in Silwan werden gegooid, huizen die door de meest militante kolonisten worden ingenomen.
Lees verder
Voor Israel is de muur al een geheel geaccepteerd idee. Ze kunnen er zelfs grappen over maken, zoals ze deden met een promo-filmpje van cellcom. Hele erge slechte smaak, vonden velen. Er kwamen reacties op: zie:
Hier het origineel.
Lees verder
Je bent een sabra, een in Palestina/Israël geboren jood, je bent een zionist in hart en nieren, die in 1948 vocht voor zijn land en daarbij gewond raakte, en dan moet je aanzien wat er van je land is geworden. Dov Yermiya heeft het gehad met Israël en het zionisme. Op zijn vijfennegentigste neemt hij plechtig afstand van wat in zijn ogen een ‘fascistische joodse staat’ is geworden en stuurt een brief naar zijn oude vrienden. Hij zal nooit meer het volkslied zingen. Een van die vrienden vocht met hem samen in 1948, ook een zionist van huis uit, en de aanvoerder van een kleine maar vastberaden vredesgroep genaamd Gush Shalom. Hij heet Uri Avnery, en werd vorig jaar vijfentachtig jaar. ‘Je hebt gelijk dat dit niet het land is geworden waar we van droomden’ schrijft hij terug, in een open brief, aan zijn oude vriend: ‘maar ik smeek je, laat ons niet in de steek.’
Terwijl de homo’s in Nederland al klagen dat er niks meer aan de Canal Pride is sinds er zoveel hetero’s en politici solidair zijn geworden dat je nog goed moet kijken om de homobootjes nog te zien, wie z’n feestje is het nou eigenlijk, zijn twee jonge mensen omgekomen in een Gay Club in Tel Aviv. Een in het zwart geklede man drong binnen, en schoot met een mitrailleur op de massa jonge mensen. Een jonge man van 25 en een jonge vrouw van 17 werden gedood, 11 mensen gewond.
Lees verder
We zijn weer eens bezig met toestemming te krijgen Gaza in te komen, en het valt weer eens niet mee. (Wij, dat is de ploeg van Stichting Kifaia.) Of liever gezegd: het wordt steeds moeilijker.
Lees verder
Gaza. Goed nieuws en slecht nieuws.
Lees verder
Those who oppress
Millions of Palestinians
For 42 years –
Rave about the freedom fighters
– in Iran.
Lees verder