
Het is weer eens zo’n klein berichtje. Hier. Zo’n twintig Palestijnse brandweerlieden kwamen naar Israël om mee te helpen de enorme Carmel-brand te blussen.
Lees verder

Het is weer eens zo’n klein berichtje. Hier. Zo’n twintig Palestijnse brandweerlieden kwamen naar Israël om mee te helpen de enorme Carmel-brand te blussen.
Lees verder
Iedereen die wel eens demonstreerde kende hem: Gerard van der Voort, van de SP, in zijn onder de flyers en vlaggen beplakte rolstoel. Hij haalde duizenden euro’s voor Gaza op, en ik herinner me hoe ik krom liep onder een rugzak vol met munten, want ik mocht ze in ontvangst nemen.
Lees verder

Ik maak elk jaar een beetje geld over naar de Electronic Intifada. Het is een van de meest informatieve websites over Palestina/Israël, met goed gedocumenteerde bijdragen, verwijzingen naar rapporten, opiniërende en analyserende artikelen waardoor we meer achtergrond krijgen dan we van de dagbladpers in Nederland gewend zijn, aktienieuws, over de BDS beweging onder andere, en vooral mooie en indringende ooggetuigenverslagen over Gaza en de Westoever en de etnische zuivering van Jeruzalem. Een van de drijvende krachten achter EI is Ali Abunimah, hier vaak geciteerd, een Palestijnse Amerikaan die zich ongelooflijk inzet.
Lees verder
Ismael Serrano met de kinderen van Gaza.
Met dank aan Mustapha Amzir Boughaba

(George Sluizer)
Misschien niet zijn laatste film, hij is alweer bezig, maar wel gemaakt met de passie alsof het zijn laatste zou zijn. George Sluizer was bijna dood, lichaamsslagader geklapt, maar toen hij toch in leven bleef, na een flinke periode revalidatie, wist hij wat hij moest doen. Veertig jaar geleden bezocht hij twee Palestijnse families, en daarna nog twee keer, en nu als sluitstuk, de vierde, grote documentaire, getiteld Homeland, waarin hij de families opnieuw bezoekt, en van wie niet meer leeft de graven.
Lees verder

In 1997 interviewde ik Ismail Hania (of Haniyeh) En maakte de foto hierboven. Hij was toen nog sportcoach en studentencoördinator en nog niet zo grijs. Ik had geen idee dat ik een toekomstig president zou interviewen, en ook de portée van wat hij zei ontging me toen nog grotendeels. Dat Hamas in feite al bereid was om een compromis te sluiten, en met Fatah samen te werken aan een twee-statenoplossing, dat wil zeggen, een Palestijnse staat binnen de grenzen van 1967. Of anders gezegd: op de Westoever en in de Gazastrook.
Lees verder

(Anke van Hest)
Nog even wat inhalen. Ik was te gast bij het politieke café weSP in Eindhoven. En omdat ik diezelfde nacht nog moest vertrekken naar Gaza moest ik tegen mijn gewoonte in meteen weg, en had ook geen tijd daar nog een stukje van te maken. Ik had het er erg naar mijn zin, Hans Horsten interviewde goed, en zoals hij wel merkte, stel me een leuke vraag en ik praat en praat, en ik gaf de microfoon bijna niet meer terug. Die hij na een eerste poging om hem weer terug te krijgen dan ook maar zelf in de hand hield.
Lees verder
Te gast: Abu Pessoptimist.
Er bestaat een gewoonte om te spreken van de ‘vrienden’ en de ‘vijanden’ van Israël. Die gewoonte zorgt voor spraakverwarringen, want wat zijn vrienden? En wat vijanden?
Lees verder

(Mensen in Gaza wachtend op medische hulpgoederen uit het buitenland)
Het is niet de eerste keer en zal ook niet de laatste zijn, dat Israël onder druk van de internationale gemeenschap – de VS, Europa – iets belooft en vervolgens voortvarend aan het werk gaat om elke afspraak meteen te saboteren. Zo was dat met de zogenaamde beloofde bouwstop van de nederzettingen, van zoveel uitzonderingen voorzien dat het uiteindelijk bijna nergens over ging, en zo is het ook gegaan met de belofte om de blokkade van Gaza te verlichten.
Lees verder

Te gast: Joes Meens van Stichting Kifaia
Triggering Tramadol
Het is dinsdagmorgen, 23 november. Ik word wakker van het irritante gepiep van mijn beide mobieltjes die me duidelijk maken dat ik op moet staan. Na een lange dag reizen gisteren was er de pech dat ik net een kwartier te laat aankwam bij Erez crossing, en ze zijn daar onverbiddellijk. En dus was ik veroordeeld tot een nacht overblijven in Israël. Na een korte overweging – teruggaan naar Tel Aviv, waar Jan en Vincent verblijven of hier vlakbij in Ashkelon een hotel pakken – heb ik besloten voor het laatste, want ik was bekaf. Ik voel me behoorlijk brak want ik ben gisteren toch weer te laat gaan slapen. Ik heb weer eindeloos zitten werken aan een presentatie over geriatrische revalidatie. In een volgend leven ga ik toch iets doen aan dat grenzeloze perfectionisme!
Lees verder