Het leger heeft zich teruggetrokken uit een paar wijken van Rafah, maar is nog niet weg. Toen bewoners vanochtend gingen kijken wat er van hun wijk nog over was werd er op ze geschoten. Het leger zegt dat ze één smokkeltunnel hebben gevonden. Het zou kunnen. Maar toevallig krijgt de pers die alweer niet te zien.
Het leger was nog bezig met het vernielen van de tomatenkassen. Het armzalige dierentuintje van Rafah is systematisch verwoest, inclusief veel van de dieren. Papagaaien zijn gestolen. Het is helaas niet nieuw.

Lees verder →

Het aantal dodelijke slachtoffers van ‘Operatie Regenboog’ was vanochtend 39 40. Daaronder een kind van drie, dat uit de armen van zijn moeder viel toen ze probeerde te vluchten.
Gisteravond ging ik, om afleiding te vinden, naar een discussie in de Balie over dat andere ellendeland: Irak. Boeiende commentaren en een goed debat over de vraag of de Amerikanen moeten blijven – en de Nederlandse troepen. Ik zal er nog over schrijven, maar ik ben door mijn rug of heb een spier verrekt en kan niet lang zitten. Zal wel psycho-somatisch zijn. Lichaam protesteert tegen te veel spanning. Ik kan er beter tegen als ik dáár ben, tussen mijn vrienden, dan hier, gekluisterd aan tv en internet.
In Rafah ken ik mensen, Sohair, Yoesef, Kassim. Ze laten weten dat zij en hun gezinnen nog leven en gezond zijn.

Wordt vervolgd als ik weer kan zitten.

Bericht van Joes:

Ondanks alle ellende daar toch nog een teken van leven.
Ik heb Khaled net gebeld en hij was erg aangeslagen. Ze hebben nu al ruim 50 patiënten met amputaties gemeld gekregen uit de wijk Al Zeitoun, de wijk aan de rand van Gazastad waar eind vorige week is huisgehouden. Het schijnt te liggen aan het soort munitie dat de Israëli’s gebruiken.
Verder is Rafah een ware hel. Vanmorgen zijn weer 7 mensen doodgeschoten, waaronder een vader met zijn 2 zonen die het dak van hun huis waren opgegaan om water uit de tank op het dak te halen. Ze hadden 4 dagen geen water gehad…
Het zuidteam heeft tot nu toe geen schade ondervonden, zij en hun families zijn nog gezond en hun huizen staan nog.
Wie kan die gekken daar toch stoppen met dat gemoord???

Eerst is Rafah omsingeld en hermetisch afgegrendeld. Veel families hadden al zoveel mogelijk van hun huisraad op karren geladen en probeerden op tijd weg te komen. Ze leven nu in tenten, of zijn bij familie ongetrokken. Die leven vaak al met twaalf mensen op twee kamertjes, waarin overdag de matrasjes worden opgestapeld. En nu wachten ze af, voor de tweede of derde keer in hun leven tot vluchteling gemaakt, opnieuw alles verloren.

Om Rafah heen zijn greppels gegraven door de bulldozers. Nu kunnen er dus bijna geen ambulances meer door om gewonden op te halen. Vanochtend was het laatste nieuws dat er al 20 doden zijn. Voor een deel zijn dat de verzetsmensen die zijn gebleven en die bereid zijn om zich dood te vechten voordat alle huizen kunnen worden verwoest. Maar er waren ook weer twee kinderen bij, van tien en elf.

Lees verder →

Morgenochtend, op een moment na zeven uur, zit ik in Goedemorgen Nederland, op Nederland 1, over Gaza te vertellen.
Ik moet er wel heidens vroeg voor op…

Maandag in Amsterdam. Ik ben weer terug. Als altijd vol gemengde gevoelens. Blij om weer in mijn eigen lekkere bed te kunnen slapen, genietend van de luxe van electriciteit die het doet, een hete douche. Kranten. Lieve mail. Maar met mijn hart nog zo bij mijn mensen daar. Beelden die ik nog niet van mijn netvlies krijg.

Lees verder →

Zondag. Jan is gisteravond al vertrokken. We hoorden dat Erez open was, en je weet nooit voor hoe lang, en maandag heeft hij weer een zware klus te doen. Hij belde. Een rottige ervaring bij Erez. Hij had van de taxichauffeur een envelop aangenomen om naar de andere kant te brengen. Ik heb dat in het verleden ook vaak gedaan, papieren meenemen, medische papieren, geboortebewijzen, paspoorten. Maar nu mag dat kennelijk niet meer en Jan wist het niet. Toen ze de envelop vonden leek het even alsof ze hem op zouden sluiten. Hij moest zich uitkleden tot op zijn onderbroek, met zijn broek op zijn knieën met zijn koffer door de metaaldetector. De soldaten lieten de akelige herdershond die ze daar hebben tegen hem opspringen. Daarna mocht hij er nog niet door. Moest de envelop terug gaan brengen, en daarna weer helemaal opnieuw door de procedure die anderhalf uur kan duren. Jan is niet snel van slag, maar dit was een ontzettend intimiderende ervaring – zoals de Palestijnen die dagelijks meemaken. Toen Jan opnieuw door het checkpoint ging spogen de soldaten naar hem. Hij was om vijf uur begonnen, om acht uur was hij er door.

Lees verder →