Interview met Jonathan Cook

English: Hier.

Ik heb Jonathan Cook nooit persoonlijk ontmoet, want langzamerhand een wonder mag heten, maar hij is voor mij een bijzonder gewaardeerde journalist en schrijver. Zijn boeken en artikelen zijn belangrijk voor me, omdat ze kritisch zijn en ontzettend goed geresearched, en ook voor mijn komende boek heb ik dankbaar gebruik van zijn werk kunnen maken. Er zijn weinig westerse journalisten te vinden die er echt voor kiezen om vanuit de Palestijnse kant aan het werk te gaan. Ook is hij erg belangrijk omdat hij als eerste westerse journalist laat zien wat er gebeurt met de Palestijnen die binnen Israël leven. Ik kwam een interview met hem tegen, en dat leek me een goede introductie. Verder kun je meer van Jonathan Cook lezen op mijn weblog: hier, hier, hier en hier. En hij heeft een website: hier.
Lees verder

Om wakker te laat

Ik leer op mijn oude dag nog wel eens wat bij – over alle mogelijkheden die de nieuwe techniek ons biedt, bijvoorbeeld. Neem Google. Ik had al ontdekt dat je meteen naar afbeeldingen kon, en mijn ijdelheid werd zeer gestreeld toen ik ontdekte hoeveel van mijn foto’s van interessante mensen al op de eerste pagina staan. Ook wees iemand me er op dat ik met geavanceerd zoeken op mijn eigen naam een keurig rijtje getoond krijg van wie er de afgelopen 24 uur ergens op het website weer eens iets onaangenaams over me hebben gezegd – ik doe dat alleen als ik opsta met een onverwoestbaar goed humeur. En pas kreeg ik samen met een groep senatoren google-les. En werd gewezen op de vertaal functie. Tsjonge. In een seconde heb je een heel artikel vertaald voor je neus, in je taal van keuze. Nou ja, vertaald: ik deed de proef met een interview met Jonathan Cook dat ik graag op mijn weblog wil plaatsen. Een paar leuke fragmentjes: oordeel zelf:
Lees verder

Naar school gaan in Gaza

schoolgazagroot.jpg

English: go to Palestine Telegraph, here.

De oorlog is al weer een hele tijd geleden afgelopen, en Gaza dreigt opnieuw vergeten te worden. Iemand enig idee hoe het daar gaat met de mensen? Slecht, dus. Neem de kinderen die na de zomer weer naar school gingen. De gehele Gazastrook staat nog steeds onder een strenge blokkade: Israël bepaalt wat er in en uit mag, en bewaakt de grensovergangen. Er mag dus heel weinig in: het absolute minimum aan noodvoedsel dat de VN daar nodig heeft om de mensen van het allerbelangrijkste te voorzien: meel voor brood, linzen, rijst, bakolie. Dat betekent dat mensen niet dood gaan van de honger, maar wel lijden onder voedingstekorten, onder te weinig vitaminen en proteïnen, en veel mensen hebben bloedarmoede. Ook de schoolresultaten lijden er onder, want met voedingstekorten zijn kinderen chronisch moe en kunnen zich slecht concentreren.
Lees verder